നിഴല്‍ക്കൂത്ത്

അക്ഷരങ്ങളേ,

നിങ്ങളിനി പിരിഞ്ഞുപൊയ്ക്കൊള്‍ക;

നശ്വരതയുടെ കേളികൊട്ടവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു.

വികാരങ്ങളേ,

നിങ്ങള്‍ സ്വയം കുഴി വെട്ടി മൂടുക;

രക്തമുറഞ്ഞു പോയവള്‍ക്കെന്തു വികാരം.

ഇനിയിവിടെ സ്ഥാനം 

തൂങ്ങിയാടുന്ന നിഴലുകള്‍ക്കു മാത്രം;

നാവു മുറിഞ്ഞ കറുത്ത നിഴലുകള്‍ക്കു മാത്രം!