നിന്നെയും കാത്ത്...

എന്‍റെ വാക്കുകളുടെ ശ്വാസം നിലച്ചിരുന്നു, 

മൗനത്തിനു ചിറകു മുളച്ചപ്പോൾ.

അന്ന് കാറ്റിനു പാലപ്പൂവിന്‍റെ ഗന്ധമായിരുന്നു.

ഇരുണ്ട കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ വിരുന്നെത്തിയിട്ടും മഴ പെയ്തില്ല.

ഇലകള്‍ കൊഴിഞ്ഞ് നഗ്നമായ ചില്ലകളുള്ള മരങ്ങളായിരുന്നു ചുറ്റും.

നിനക്കുവേണ്ടി സൂക്ഷിച്ചുവച്ചിരുന്ന വാക്കുകളുമായി 

ഞാന്‍ നമ്മുടെ വേലിക്കരികില്‍ കാത്തുനിന്നു...

പക്ഷെ നീ വന്നില്ല!

പിന്തിരിഞ്ഞു നടക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോളറിഞ്ഞു,

എന്‍റെ കാലുകള്‍ അവിടെ വേരുറച്ചു പോയിരുന്നുവെന്ന്.

യുഗങ്ങളായി ഞാന്‍ അവിടെ കാത്തുനില്‍ക്കുകയായിരുന്നുവല്ലോ!

ഇന്നും ഞാന്‍ അവിടെത്തന്നെ നില്‍ക്കുകയാണ്,

മഞ്ഞും മഴയും വെയിലുമറിയാതെ,

നിന്നെയും കാത്ത്!