:)

മരണത്തിന്‍റെ ഗന്ധമെന്തെന്നറിയുമോയെന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ 

നീ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു,

വിഡ്ഢിത്തത്തിന്‍റെ നിറം എന്തെന്ന്.

അതിനു പ്രണയത്തിന്‍റെ നിറമാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ നീ ചോദിച്ചു

പ്രണയത്തിനു നിറമുണ്ടോ എന്ന്.

നിന്‍റെ പ്രണയത്തിന് ഒരുപാടു നിറങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു,

എന്നാല്‍ നിന്‍റെ മരണത്തിനു നിറമേയില്ലായിരുന്നു,

അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഞാന്‍ പറയുന്നതെല്ലാം നിനക്കു വിഡ്ഢിത്തമായി!

എന്നാല്‍ നിനക്കറിയുമോ, 

എന്‍റെ ഗന്ധമെന്നു നീ പറഞ്ഞതത്രയും മരണത്തിന്‍റെ ഗന്ധമായിരുന്നു.

അതു നീ പറയാന്‍വേണ്ടി മാത്രമാണ് എല്ലായ്പ്പോഴും  

ഞാന്‍ ചോദിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നത്.

പിന്നെ, പ്രണയത്തിന്‍റെ നിറം, അതും നീ പറഞ്ഞത് തെറ്റാണ്,

പ്രണയത്തിനു ഒരേയൊരു നിറമേയുള്ളൂ, 

മരണത്തിന്‍റെ നിറം!

എങ്ങനയെന്നു ചോദിച്ചാല്‍,

ഓരോ തവണ പ്രണയിക്കുമ്പോഴും നമ്മള്‍ മരണപ്പെടാറില്ലേ?

ഞാന്‍ നിന്നില്‍ മരിക്കുന്നു, നീ എന്നിലും!

അപ്പോൾ, പ്രണയത്തിനു മരണത്തിന്‍റെ നിറമാണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ 

അതു തെറ്റാവുമോ??

ഇനി നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ എന്നെയൊരിക്കലും കാണാതിരിക്കട്ടെ,

നിന്‍റെ അധരങ്ങളെന്നെ രുചിക്കാതെയും...

നിന്‍റെ ശരീരത്തിന് ഇനിയെന്നുമെന്‍റെ ഗന്ധം 

അന്യമായിത്തീരട്ടെ...

എന്നെ അറിയാതെപോയതിനുള്ള ശിക്ഷ!

പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കും ഞാന്‍ ശൂന്യതയായിത്തീരുമ്പോള്‍

നീ അറിയും,

എനിക്ക് മരണത്തിന്‍റെ ഗന്ധമായിരുന്നുവെന്ന്,

നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്‍റെ നിറമെന്നും എക്കാലവും 

മരണത്തിന്‍റെതുമായിരുന്നുവെന്ന്...

അന്ന് നിനക്കു കണ്ണടയ്ക്കാനാവില്ല,

നമ്മുടെ "പ്രണയം" ഒരു കാട്ടിക്കൂട്ടലായിരുന്നുവെന്ന്, 

വെറുമൊരു നാടകം മാത്രമായിരുന്നുവെന്ന്

ഞാന്‍ പറഞ്ഞ സത്യം നിന്നെനോക്കി ചിരിക്കും...

അന്നു പക്ഷേ ഞാനുണ്ടാവില്ലല്ലോ!!