മറവിക്കു ശേഷം

മറക്കേണ്ടവരെയെല്ലാം മറന്നു കഴിഞ്ഞ്

നമ്മുടെ ലോകത്ത് നീയും ഞാനും മാത്രമാവുമ്പോൾ

ഞാനാദ്യം നിന്‍റെതു മാത്രമായ എന്നെ മറക്കും,

പിന്നെ എന്‍റെതല്ലാത്ത നിന്നെയും,

-'നമ്മുടെ' മരണം!

അതിനപ്പുറം ശൂന്യതയാണ്, ആർക്കും ആരുമില്ലാത്ത,

ആർക്കും ആരെയുമറിയാത്ത

ശൂന്യത!

പുനർജനിയോ വൈദേഹിയോ അല്ല,

അവിടെ ഞാൻ സ്വപ്നങ്ങളില്ലാത്ത, നിറങ്ങളില്ലാത്ത

ഇരുൾ നിറഞ്ഞൊരു ഭ്രൂണം മാത്രമാണ്,

ഗർഭപാത്രത്തിൽ ശ്വാസംമുട്ടി

മരിച്ചൊരു ഭ്രൂണം!